දරුවා පාසලට භාර දීලා මවුපියන්ට රැකියාවක් කරගෙන ඉන්න බැරි තරමට මේ අධ්‍යාපන ක්‍රමය සංකීර්ණව ඇතැයි අග්‍රාමාත්‍ය, අධ්‍යාපන, උසස් අධ්‍යාපන සහ වෘත්තීය අධ්‍යාපන ඇමැති ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය මෙණෙවිය පැවසුවාය.
මූල්‍යයමය පැත්තෙනුත් ඔවුන්ට විශාල වගකීමක් පෞද්ගලිකව දරන්න සිදුව ඇතැයි ද අගමැතිවරිය ප්‍රකාශ කළාය.
නව අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරණ පිළිබඳ ඌව පළාත් අධ්‍යාපන බලධාරීන් දැනුම්වත් කිරීමේ සාකච්ඡාවක් පෙරේදා (26) දින ඌව පළාත් සභා ශ්‍රවණාගාරයේ දී පැවැති අතර අගමැතිවරිය එහි දී මේ බව කියා සිටියාය.
අගමැතිවරිය මෙසේද පැවසුවාය.
“2026 වර්ෂයේ ආරම්භ කිරීමට නියමිත නව අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරණ සම්බන්ධව පළාත් මට්ටමේ අධ්‍යාපන නිලධාරීන් දැනුම්වත් කිරීමේ අවසාන අදියරට අපි පැමිණ සිටිනවා. මීට මාස ගණනකට පෙර උතුරුමැද පළාතෙන් ආරම්භ කළ මෙම දැනුම්වත් කිරීමේ සාකච්ඡා මාලාව අනෙක් සෑම පළාතකම පවත්වා ඌව පළාතෙන් තමා අවසන් වෙන්නෙ. හැමෝම අවශ්‍යයි කියන අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරණ සිදු කළ යුත්තේ ඇයි කියන කාරණය අපි වටහාගත යුතුයි. ඒ වගේම අවබෝධකරගත යුතුයි. අපි ආණ්ඩුවට පත් වෙන්න පෙර සිට එනම් 2011, 2012 වර්ෂවල සිටම ජාතික ජන බලවේගය අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරණ පිළිබඳ ආරම්භ කළ සංවාදයක් තිබෙනවා. අධ්‍යාපනය යනු කුමක් ද, අධ්‍යාපනය මොකටද සහ අධ්‍යාපන යන්ත්‍රණය පවත්වාගෙන යාමේ රජයේ කාර්යභාරය කුමක් ද යන කරුණු සම්බන්ධයෙන් අප විශේෂයෙන් අවධානය යොමු කළා.
මුලින්ම මේක ආරම්භ වෙන්නේ අධ්‍යාපනයට වෙන් කරන මුදල් ප්‍රමාණය වැඩි කළ යුතුයි කියන තැනින්. ඔබට මතක ඇති 2011 වර්ෂයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ අරගලයක් තිබ්බා අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් සියයට 6ක් වෙන් කරන්න කියලා. එය ඒ සංඛ්‍යාවටවත් මුදලටවත් සීමා කළ යුතු නෑ. යුනෙස්කෝ සංවිධානය කියලා තියෙනවා අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් සියලුම රාජ්‍යයන් අවමයක් ලෙස සියයට 6ක් දළ ජාතික නිෂ්පාදනයෙන් වෙන් කළ යුතුයි කියලා. අපි ඒක සටන් පාඨයක් හැටියට ගත්තේ ඒ සියයට 6 කියන කාරණය තුළින් නෙවෙයි, රජය අධ්‍යාපනයට වගකිව යුතුයි කියන කාරණය අවධාරණය කරන්න. ඇයි අපි එහෙම කතා කළේ සහ ඇයි ඒ සංවාද ඇති වුණේ? අපි දකින විදිහට අධ්‍යාපනය කියන්නේ පෞද්ගලික ආයෝජනයක් හෝ පෞද්ගලික ප්‍රතිලාභ ලබන දෙයක් නෙවෙයි. මේක සමාජයක් පවත්වාගෙන යෑමට අත්‍යවශ්‍ය දෙයක්. සමාජයක් පවත්වාගෙන යෑමට වගේම සමාජයක් පරිවර්තනය කිරීමට, සමාජයක් සංවර්ධනය කිරීමට, අධ්‍යාපනය තුළින් සිදු වන කාර්යභාරය ඉතාම වැදගත්. එවිට එහි බර සහ වගකීම පෞද්ගලික වගකීමක් පමණක් වෙන්නෙ නෑ. එතන සමාජයීය වගකීමකුත් තියෙනවා. සමාජයට වගකීමක් තිබෙනවා කියන්නේ රජයට වගකීමක් තිබෙනවා කියන එකයි.
අධ්‍යාපනයේ අරමුණු පෞද්ගලික තැනකට ගෙන ඒම වැළැක්විය යුතුයි. එය දරුවකුගෙ වගකීමක්, පවුලක වගකීමක් ලෙස ගතහොත්, එහි ප්‍රතිලාභ සමාජයීය ප්‍රතිලාභ ලෙස නොව පෞද්ගලික ප්‍රතිලාභ ලෙස බලාපොරොත්තු ඇතිව ඔවුන් කටයුතු කරනවා. මෙම සංකල්පය හරහා සිද්ධ වෙන්නේ, පෞද්ගලිකව දරන්න තියෙන මූල්‍යමය වියදම වැඩි වෙන එක වගේම වගකීමත් වැඩි වීමයි. අද ප්‍රායෝගිකව ගත්තොත් මොකක්ද සිද්ධ වෙන්නේ? ගෙදරක අම්මා කෙනෙක් තාත්තා කෙනෙක් දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් කොච්චර කාලයක් වෙන් කරනවද, කොච්චර වෙලාවක් යොමු කරනවද ? මූල්‍යමය කාරණය පැත්තකින් තියන්න. අපි ඉස්කෝලෙ යන කාලේ අපේ අම්මලත් අද අම්මලත් අතර විශාල වෙනසක් තියෙනවා. මම දන්නවා බොහෝ මවුවරුන් ඉන්නවා දරුවන්ගේ අධ්‍යාපන කටයුතු වෙනුවෙන් කාලය වෙන් කරන්න රැකියාව අතඅරිනවා. තාත්තලා දරුවන්ගේ විභාග කාලවල දී නිවාඩු අරගෙන ගෙදර ඉන්නවා. එවිට කුමක් ද සිදු වන්නේ? දරුවාගේ අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් පෞද්ගලිකව මැදිහත් වීමට සිදුව තිබෙනවා.
මෙම අවස්ථාවට වැවිලි, ප්‍රජා යටිතල පහසුකම් අමාත්‍ය සමන්ත විද්‍යාරත්න, අධ්‍යාපන සහ උසස් අධ්‍යාපන නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය වෛද්‍ය මධුර සෙනෙවිරත්න, සංචාරක නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය මහාචාර්ය රුවන් රණසිංහ, වෙ‍ෙළඳ, වාණිජ සහ ආහාර සුරක්ෂිතතා නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය ආර්.එම්. ජයවර්ධන, ඌව පළාත් ආණ්ඩුකාර නීතිඥ ජේ.එම්. ජයසේකර, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී රවීන්ද්‍ර බණ්ඩාර සහ දිනිඳු සමන් හෙන්නායක මහත්වරුන්, අධ්‍යාපන, උසස් අධ්‍යාපන සහ වෘත්තීය අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම් නාලක කලුවැව මහතා, ඌව පළාත් ප්‍රධාන ලේකම් අනූෂා ගෝකුල මහත්මිය, අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ අතිරේක ලේකම්වරුන් ඇතුළු ඌව පළාත් අධ්‍යාපන බලධාරීහු සහභාගි වූහ.
Be First to Comment